“Stay strong”

Plezier is het allerbelangrijkste

Vanaf mijn 9e jaar ben ik regelmatig op de rug van een paard te vinden. Sinds mijn 15e heb ik een eigen paard gehad, soms zelfs 2. Op mijn 55e jaar ben ik dingen gaan doen samen met mijn paard Furore waar ik nooit van heb durven dromen. Hieraan is een ziekteproces voorafgegaan wat mij heeft doen beseffen hoe belangrijk het is om plezier met je paard te hebben en dat wederzijds vertrouwen (en respect) een absolute voorwaarde hiervoor is. Voorheen heb ik altijd dressuur gereden afgewisseld met buitenritten. Vorig jaar, nadat het herstelproces van een lang en intensief behandeltraject een beetje vorderde, ben ik eerst begonnen met springen en daarna heb ik de stoute schoenen aangetrokken en een paar crosstrainingen gevolgd. Dit durfde ik vroeger nooit. Maar man wat is dat gaaf!

Drempels overwonnen

Mede door mijn paard heb ik letterlijk en figuurlijk drempels overwonnen (en natuurlijk ook dankzij goede begeleiding van instructeurs). Het enige waar ik spijt van heb is dat ik dit niet eerder gedaan heb. Het is nu zelfs zo ver gekomen dat ik eigenlijk geen keuze kan maken: dressuur, springen of cross? Het is allemaal leuk en mijn speelveld is alleen maar groter geworden. Als het aan mijn paard ligt wordt het springen en cross, maar dressuur vind ik ook nog steeds leuk. Dus probeer ik een gulle middenweg te vinden waarbij wij allebei plezier hebben, want het draait natuurlijk niet alleen om mij. Twee jaar stortte zo’n beetje mijn hele wereld in en nu? Nu ben ik sterker dan ooit. Dat doet paardrijden met mij.